نظر تغذیه ای:
به طور کلی غذا باید کم نمک و کم چرب باشد.
افزایش دریافت پروتئین رژیم غذایی تنها زمانی که میزان دفع پروتئین از ادرار بیش از ۱۰گرم در ۲۴ساعت باشد ضرورت دارد در غیراینصورت رژیم معمولی پروتئین توصیه می شود.
میزان مصرف مایعات باید تقریبا معادل میزان دفع در ۲۴ ساعت باشد.
سندروم نفروتیك شامل گروهی از بیماریها است كه باعث دفع پروتئین در سطح گلو مرولی می شوند . در یك كلیه سالم ، دفع ادراری پروتئین كمتر از mg 30 در ۲۴ ساعت ، در سندرم نفروتیك این میزان g/day 5/3 – 3 یا بیشتر می رسد . دفع ادراری پروتئین ( بویژه آلبومین ) منجر به هیپوآلبو مینمی شده و سپس ادم ، هیپرلیپیدمی و اختلالاتی در متابولیسم استخوان پدید می آید . علایم بیماری عبارتند از : افزایش وزن ، ادم ، درد سینه ، ضعف ، كاهش پتاسیم خون در كاهش ویتامین D در بدن .
هدفها
•۱- جایگزین كردن پروتئین از دست رفته ، بخصوص آلبومین .
•۲- فراهم ساختن انرژی به میزان كافی برای پیشگیری از اتلاف بافت بافت عضلانی .
•۳- كاهش ادم ، از راه كنترول میزان نمك و مایعات دریافتی .
•۴- كنترل هیپرلیپیدمی .
•۵- درمان كم اشتهایی بیمار .
•۶- كاهش امكان پیشرفت بیماری به نارسایی كلیوی .
كفایت تغذیه ای
برحسب میزان محدودیت پروتئین و اشتها بیمار ، دریافت مواد مغذی نامبرده ممكن است به اندازه كافی نباشد :
ویتامین D ، نیاسین ، ریبوفلاوین ، تیامین ، كلسیم ، فسفر ، آهن و روی .
جدول ۴ – ۲۸ راهنمای میزان انرژی و مواد مغذی مورد نیاز در سندرم نفروتیك
انرژی
بزرگسالان : ۳۵Kcal/kg/day (یا ۲۰۰Kcal به ازای هر ۱g نیتروژن )
پروتئین
در این بیماران دریافت بالای پروتیئن ( بیش از RDA توصیه نمی شود زیرا می تواند باعث افزایش بار گلومرولی شود .
چربی
كاهش چربیها (بخصوص چربی های اشباع ) و كلسترول
كربوهیدرات
تامین باقیمانده انرژی – تاكید بر مصرف كربوهیدرات های پیچیده
سدیم
۲ گرم در روز ، محدودیت بیش از این می تواند باعث افت فشار خون و تسریع نارسایی كلیوی می شود .
مایعات
نیاز به محدودیت در مایعاتوجود ندارد، مگر آنكه بیمار دچار نارسایی كلیوی شود .
مكمل های ویتامین و املاح
ممكن است نیاز به مكمل نیاسین ، ریبوفلاوین ، تیامین ، كلسیم ، فسفر ، ویتامین D آهن و روی باشد .
مواد غذایی غیرمجاز
ملاحظاتی در زمینه داروهای معمول
•۱- داروهای مدر : این داروها جهت درمان ادم مورد استفاده فرار می گیرند . تیازید ها مانند لازیكس از داروهای از داروهای مدر هستند كه می توانند باعث دفع پتاسیم شوند . بنابراین ، مقدار پتاسیم سرم باید اندازه گیری شود تا در صورت لزوم از راه رژیم غذایی یا با داروی جایگزین شوند
•۲- كورتیكواستروئیدها : در برخی موارد ، برای بهبود حال بیمار از كورتیكواستروئیدها استفاده می شود . احتباس سدیم ، عدم تحمل گلوكز ، فشار خون بالاو بیماریهای استخوانی از عوارض این داروها است . استفاده از این داروها می تواند باعث كاهش پتاسیم ، كلسیم و نیتروژن هم بشود.
چند تذكر مهم
•۱- از آنجا كه بسیاری از این بیماران ، دچار بی اشتهایی هستند ، تنظیم رژیم غذایی بر حسب علاقه و سلیقه شخصی آنها ضروری است .
•۲- دربرخی بیماران كه قادر به دریافت مواد غذایی به اندازه كافی نیستند، ممكن است استفاده از تغذیه با لوله ضرورت یابد .
موفق باشید
مشاور : خانم آيت اللهي